Juist over de twee recente referendumonderwerpen; het Kunstencluster en Stadsblokken/Meinerswijk, is in de stad en met de stad al vanaf het begin heel erg veel overleg geweest. En juist over onderwerpen die in de stad verdeeld liggen wordt er in de raad nóg zorgvuldiger gewikt en gewogen. Een meerderheid in de raad vertegenwoordigt een meerderheid van de Arnhemmers.
Je kunt je ook afvragen of Arnhemmers zich wel wíllen verdiepen in de voors en tegens bij een referendum? Over een onderwerp dat zo maar op de deurmat valt.
Het gaat vaak om complexe onderwerpen en alhoewel Arnhemmers daar best een oordeel over kunnen vellen is de vraag: willen ze dat ook?
Wij horen in de stad vaak: “zoek het uit, daar hebben we de raad voor aangenomen”. Het referendum is voor sommige partijen een kroonjuweel maar de kloof tussen Arnhemmers en de politiek wordt er alleen maar groter door als we niet eens meer doen wat deze Arnhemmers van de gemeenteraad verwachten, namelijk goed afgewogen besluiten nemen. En natuurlijk is dat vaak lastig, want je luistert naar iedereen maar je kunt niet iedereen zijn/haar zin geven.
Ook blijkt de lijn tussen de feiten en ‘de onderbuik’ broos te zijn. Bij het ‘verkrijgen’ van de handtekeningen voor het referendum is foutieve informatie gebruikt. Maar ook tijdens de debatavonden waar mensen bij elkaar waren die over het algemeen goed op de hoogte zijn, gingen er veel vooronderstellingen over tafel die feitelijk niet waar zijn. Wat moet je dan verwachten van al die mensen in Arnhem die daar niet aanwezig waren?
Sommige politieke partijen stellen dat er moed voor nodig is om het referendum mogelijk te maken, wij vinden het “slappe-knieën-democratie”. Zeker ook van D66 en SP die hebben aangegeven de uitkomst van het raadgevend referendum te volgen; ook bij een lage opkomst en bij een uitkomst die niet strookt met hun eigen standpunt. Alle inhoudelijke argumenten, het verkiezingsprogramma en de ‘rechte rug’ worden daarmee overboord gegooid. Daarmee help je de democratie niet, maar ondermijn je de democratie. Ook verdeelt een referendum de stad in ‘winnaars’ en ‘verliezers’; het polariseert. Het leidt niet tot discussie maar tot ingraven. Van democratie naar emocratie, waarbij een zorgvuldige weging van belangen plaatsmaakt voor ‘de meeste stemmen gelden’; vaak de ‘ik ben tegen’-stem. En het kost nog eens ruim €150.000 ook.
De Arnhemse referendumverordening wordt geëvalueerd. Voor de VVD is het helder: na zorgvuldig overleg met alle relevante partijen in de stad is het voor álle onderwerpen -van bestemmingsplannen tot coffeeshops, ArtA en Stadsblokken/Meinerswijk- de gemeenteraad die de knoop doorhakt. Voor sommige onderwerpen kan in een vroeg stadium een grootschalig digipanel worden ingezet om de meningen te peilen en ideeën op te halen. Maar na een periode van luisteren en overleg is het dan tijd voor een besluit; tijd voor daadkracht door de gemeenteraad. Want daar zijn we voor aangenomen.
Stop met referenda in onze stad.
Leendert Combee, fractievoorzitter VVD Arnhem