Donderdag 12 december heeft de afdeling op uitnodiging van Marcel Hielkema een bezoek gebracht aan het regionale Arbeidsontwikkelingsbedrijf Scalabor.

Nu moet het gebeuren

Er zijn veel Arnhemmers met een bijstandsuitkering op zoek naar werk. Tegelijkertijd zijn er veel bedrijven op zoek naar nieuwe medewerkers. Werken zorgt voor een beter gevoel van eigenwaarde, een prettiger sociaal leven en het helpt mensen uit armoede te komen. De snelste weg uit armoede is tenslotte werk.

Deze coalitieperiode hebben we een grote ambitie met elkaar afgesproken; we gaan de landelijke trend volgen als het gaat om uitstroom uit de bijstand en daarnaast willen we gedurende een periode van 4 jaar nog 500 Arnhemmers extra aan het werk helpen. Het doel is dat we het beter doen dan gemiddeld. En dat is nodig, want er zijn te veel Arnhemmers zonder werk. Om dit voor elkaar te krijgen hebben we ruim 8,5 miljoen euro vrijgemaakt. Het economisch tij zit mee, dus nu is hét moment.

In de eerste helft van het jaar is de gemeente voortvarend aan de slag gegaan en zijn al veel mensen aan het werk geholpen of bezig met een tussenstap straks uit te stromen naar werk.

Maar wij hebben tot onze grote verbazing begrepen dat de gemeente in de tweede helft van het jaar nagenoeg geen mensen heeft doorgestuurd naar Scalabor. Terwijl Scalabor diverse convenanten met bedrijven heeft afgesloten en alleen al in de schoonmaakbranche 70 vacatures open heeft staan. Ze krijgen ze niet ingevuld. En wij hebben bijna 8000 werkzoekenden die we aan een baan willen helpen, er zijn genoeg werkzoekenden die de hulp van Scalabor kunnen gebruiken.

De VVD vraagt zich af wat hier mis gaat. Hoe gaan we ervoor zorgen dat we vanaf morgen weer werkzoekenden uit ons bestand gaan aanleveren bij Scalabor? We hebben deze vragen aan de wethouder gesteld en zij kon (nog) niet heel duidelijk maken wat er anders moet, maar herkent gelukkig wel onze zorgen. Wij zullen de komende maanden blijven drukken op de opdracht die de wethouder heeft om het beter te doen dan gemiddeld. Het is nu of nooit.

Steffenie Pape – Raadslid

Hoe is de handhaving in het sociaal domein -bij oa de uitkeringen- geregeld? Om geld eerlijk te kunnen delen, moeten we toezien op eerlijk gebruik van de regels en het geld. Het geld moet naar de mensen waarvoor we het bedoeld hebben.

In mei 2016 heeft het college de motie “eerlijk delen” van de VVD overgenomen. Oktober 2016 kwam het antwoord van het college op de twee vragen uit de motie:

1. Welke handhavingsacties vinden er plaats in het sociale domein?

2. Heeft het college een scherp beeld van de omvang van verkeerd/frauduleus gebruik van regelingen in het sociaal domein.

Voor de beantwoording van de vraag welke handhavingsacties plaatsvinden, worden in de raadsbrief zes ‘borgingen’ beschreven om te zorgen dat de uitkering goed terecht komt; vooral repressief/re-actief. Bij de sociale wijkteams ligt een meer preventieve aanpak.

Als het om fraudeonderzoeken bij lopende uitkeringen gaat komt het college met de volgende cijfers: in 2015 zijn 344 onderzoeken uitgevoerd; in circa  50% van de gevallen is sprake van fraude/onrechtmatige verstrekking. Het gaat om een bedrag van meer dan 0,5 miljoen! Om er in de raadsbrief geruststellend aan toe te voegen: “in vergelijking met voorgaande jaren zien we een redelijk constant beeld.” En dan wethouder? Gaat u zitten wachten op een vervolgmotie van de VVD of denkt u zelf na?

De VVD-fractie wil een solidair vangnet voor de mensen die dat nodig hebben. Maar er is ook solidariteit vereist bij het optreden tegen fraude. Anders ondermijnt het college het draagvlak onder het stelsel van uitkeringen. Het geld moet naar de mensen die het nodig hebben.

De VVD-fractie heeft ook na behandeling van dit onderwerp in de raad zeker niet het beeld dat het college scherp heeft wat de totale omvang van verkeerd/frauduleus gebruik is. Wij hebben al een afspraak gemaakt om te gaan kijken en luisteren op ‘de werkvloer’ en gaan daarna beoordelen welke vervolgacties/maatregelen nodig zijn.

De SP, GL, CU en de PvdD willen gaan experimenteren met de bijstand. 300 geselecteerde bijstandsgerechtigden mogen wat hen betreft ‘boetevrij’ bijverdienen, zonder dat er gekort wordt op hun uitkering. Dat heet dan sociaal. De VVD vindt dat niet sociaal, maar een stap terug in de tijd. Naar de jaren ’80, toen er nauwelijks naar mensen in de bijstand werd omgekeken. Wij gaan ervan uit dat een uitkering zoveel mogelijk tijdelijk is en dat iedereen die recht heeft op een uitkering probeert om zo snel mogelijk betaald werk te vinden. In de tussentijd vraagt de gemeente om een tegenprestatie. Om iets terug te kunnen doen voor de maatschappij, maar ook om actief te blijven. Dat helpt bij het vinden van werk.

In een onderzoek in opdracht van het ministerie van SZ&W uit 2011 bleek dat boetevrij bijverdienen geen positief effect heeft op het vinden van een baan. En sterker nog, driekwart van de mensen ziet dit niet als stimulans om extra aan het werk te gaan.

Waarom zou je hard werken als je in de bijstand met inkomensvrijlating en alle andere regelingen misschien wel net zo veel of zelfs meer overhoudt?

Wat ons betreft is de Participatiewet veel socialer dan het voorliggende experiment: deze wet helpt de mensen actief uit de bijstand.

Uit recent onderzoek van de Erasmusuniversiteit blijkt dat intensief klantcontact wél bijdraagt aan het vinden van een baan. Het is daarom veel zinvoller daarop in te zetten. Mensen actief ondersteunen bij het vinden van een baan. En dan hebben wij het over maatwerk en niet over generaliseren. Zij die willen gaan we als gemeente helpen. Hebben ze aansporing nodig, dan gaan we stimuleren. En als ze niet willen, pakken we dat aan.

Niet iedereen is van kwade wil, niet iedereen is van goede wil. Mensen in de bijstand zijn niet anders dan mensen met werk.

Kortom: de VVD ziet niets in het plan om te gaan experimenteren met de bijstand. Het voegt niets toe (bijstandsgerechtigden mogen nu al tijdelijk tot € 198  boetevrij bijverdienen) en ook wordt er op geen enkele manier rekening gehouden met de tweedeling die kan ontstaan. De ene bijstandsgerechtigde mag straks gewoon werken en tegelijkertijd de bijstandsuitkering behouden terwijl de ander de uitkering verliest bij het aannemen van een baan. Dat is oneerlijk, onrechtvaardig en vragen om problemen. Eigenlijk niet sociaal.